My very first time - Cinta yang Tak Ternilai

As all of my friends know that I am a BM lover. I don't know why but I just LOVE it very much. I like to participate in pidato, pantun or even cerpen competition. Although I did not get the first place everytime when I participate in those competitions but I still am passionate about the literature world of BM. So now what I will do is I am going to write a short malay story at here.Hope you all will like my story.

***

"Faiz, apa kata kita berpisah ajalah. Syaa dah...dah tak tahan dengan perangai you."

"Syaa,jangan!!! Aku tetap sangat mencintai you. Jangan you meninggalkan ku.Aku.. aku dah buat salahkah?Cakaplah! Iz sudi mengubah demi Syaa. Bukankah kami telah bercadang untuk berkahwin selepas lima tahun kemudian? Semua tu sudahkah Syaa lupa?Janganlah Syaa meninggalkan Iz."

"Sudahlah Iz.Bukan masalah kamu, masalah saya sebenarnya. Saya.. saya dah ada orang yang lagi saya cintai daripada kau. Dia akan datang menjemput saya nanti. Lupakanlah semua janji-janji tersebut"


"Bee! Bee!"



[Bunyi horn berbunyi di luar cafe]



"Baiklah,Iz.Syaa nak pergi dulu ni, dia...dia dah datang.Jumpa lagi.Ah,bukan.Harap kita takkan bertemu lagi selepas ini."

[Dengan segeranya Faiz memegang tangan Syaa.]

"Syaa!!!! Adakah tiada sebarang peluang antara hubungan kita selama lima tahun ini?"

"Ya."



[Syaa melepaskan tangannya daripada genggam Faiz dan keluar daripada cafe tersebut meninggalkan Faiz di dalamnya.]



[Hujan turun dengan lebatnya, Hati Faiz juga sedang turun hujanyang lebat...]

***

[1 bulan kemudian....]


[Starbucks cafe]


["Cintaku padamu...." (Telefon bimbit berdering)]



"Bila kau orang sampai ?Aku dah sampai ni."

Sepasang kekasih berlalu.

[Itu bukan Syaa kah?Sebelah tu...Agak-agak sebelah tu ialah orang yang lebih dicintai oleh Syaa daripada aku. Patutkah saya pergi bertegur sapa dengan Syaa???? Patutkah? Ya allah, berikanlah panduan kepadku]

Apabila Faiz sedang berbisik dalam hatinya, Alisyaa sudahpun berada di depan Faiz.

"Hai,long time no see.Apa khabar? Ini Hakim, dialah orang tersebut. Kim, ini Faiz, kawan Syaa."

"Hi! Nice to meet you! Saya Hakim. You can call me Kim."

"Nice to meet you too."

"Syaa, saya pergi beli Java Chips untuk kamu ya. Emm, kamu buallah dengan Faiz sambil tunggu I. I akan balik sekejap lagi."



[Hakim pergi ke kaunter membeli minuman untuk Alisyaa]



"Iz,tunggu kawan kah?"

"Ya...ya.Tapi mereka belum sampai lagi."

"Oh,begitu rupanya."

"Bukankah Syaa kata jangan kita berjumpa lagi?"

"Betul.Tapi..."

"Syaa,kamu sudah kurus."

"Ah? Haha,takdalah. Pasal diet kod. Kim kata dia tak suka Syaa yang gempal."

"So,dialah orang yang Syaa betul-betul cinta sehingga sanggup melepaskan hubungan kita selama lima tahun dan sekarang ni tak puas hati dengan potongan badan Syaa?"

"Ya,Hakim lah orang yang saya sedang cari selama ini. Saya cinta dia! Walau apapun yang dia tak suka dengan Syaa, Syaa sudi berubah deminya"

"Kelakar betul ni, Syaa. Kata-kata yang Syaa cakap sekarang ni, Iz pun pernah cakap dengan Syaa.Tapi, apa yang Syaa buat ialah tidak memberi sebarng peluang kepada I."

"Sorry,Iz..."

"Jadi...aku ni ialah apa bagi Syaa?"

"Really sorry,Iz."

"Aku bukan nak dengar minta maaf daripada Syaa. Dalam cinta tidak perlu minta maaf."

"..."



[Hakim telahpun balik dengan minuman]



"Jom pergi,Syaa.Saya dah habis beli."

"Baik,Kim.Pergi dulu, Iz."

"Jumpa lagi ,Faiz!"

***

[Dalam kereta]

"Syaa,kenapa kamu sanggup buat begitu terhadap Faiz? Saya dapat rasa dia tu betul-betul cintakan kau.Sanggup kamu beigitu kejam terhadap dia?"

"Abang Kim,you tahu kan keadaan Syaa ni.Syaa tak sanggup membebankan insan yang Syaa begitu cinta. Syaa tak sanggup! Syaa tak rela! Biarlah Syaa menanggungnya seorang-orang. Biarlah Syaa yang berdepan dengannya! Syaa dah membebankan abang Hakim ni, Syaa dah tak boleh membebankan orang lain lagi walaupun seorang! Lagipun orang itu ialah Faiz, lagi Syaa tak benarkan !!!"

"Syaa, bertenang. Saya minta maaf dengan Syaa atas kata-kata Kim tadi. Kim tak berniat untuk menyinggung perasaan Syaa. Abang Kim hanya rasa Syaa melepaskan Faiz semata-mata kerana panyakit Syaa tak berbaloi. Saya dapat rasa si Fazi tu tetap sangat mencintai kamu. Dan...tadi Syaa cakap Syaa telah membebankan saya. Saya tak rasa begitu. Saya rasa bangga dengan sepupu ku yang berani berdepan dengan genggaman penyakit. Abang Kim langsung tak terasa sebarang beban pun. Dan saya yakin Syaa akan pulih tak lama lagi.Lepas tu, bolehlah Syaa beritahu Faiz apa yang sebenarnya berlaku dan bersama dengannya semula lagi."

"Abang Kim, saya pun nak minta maaf kerana emosi saya yang tidak terkawal ni. Saya pun tahu jelas dengan perasaan Faiz terhadap Syaa. Tapi... Abang Kim, saya tak berharap penyakit saya akan pulih saya hanya berharap Faiz akan tetap hidup dengan gembira tanpa kehadiran Syaa dalam hidupnya. Itu aje harapan Syaa buat masa ni."

"Syaa...Abang Kim betul-betul terharu dengan cinta kamu dengan Faiz. Saya berharap Dia dapat mendengar semua ni dan bantu kamu berdua jauhi diri daripada penderitaan."

"Terima kasih, Abang Kim."




[Kereta berhenti di depan rumah Alisyaa]




"Terima kasih ni Kim kerana hantar Syaa balik."

"Takda apa-apa mak cik. Saya sedia membuat semua ni untuk Syaa."

"Baiklah, Kim.Selamat jalan. Pandu hati-hati ya!"

"Baik, mak cik."

"Masuklah Syaa, Selesema nanti."

"Baiklah,mak."




[Alisyaa berbaring di atas katil selepas mandi. Fikirannya terimbas kembali pada satu bulan yang lalu]

***

[Hospital]

"Doktor, apa yang dah jadi dengan anakku ni? Kenapa dia pengsan tiba-tiba?adakah apa-apa terjadi dengan badan dia?Atau hanya kerana semata-mata terkena dengan matahari yang terik?"

"Bertenang puan.Saya akan menjelaskan dengan puan dengan perlahan-lahan. Sabar puan."

"Bertenang la, si tua! Dengar apa yang doktor cakap dulu.Jangan teka yang bukan-bukan!"

"Tuan, puan,dengan hati yang berat,saya ingin memberitahu tuan puan yang anak tuan dengan malangnya telah menghidapi penyakit dystrophy otot fasa yang kedua. Menikut keputusan laporan perubatan ini,ayatnya tidak melebihi setahun. Sila bersiap sedia."

[Ibu Alisyaa nyaris terjatuh apabila mendengar kata-kata doktordan mula menangis.]

"Ya allah,kenapa Mu memilih anakku? Apa dosa yang telah saya buat biarlah saya menanggungnya. Jangan sesekali Mu mendenda ku dengan cara yang begitu kejam! Lepaskanlah anakku. Tolonglah!"

"Doktor,apa yang boleh kami buat sekarang? Menerima rawatan? Makan ubat?"

"Tuan, sebenarnya sebarang rawatan ataupun ubat-ubatan tidak akan membawa sebarang kesan terhadap penyakit anak tuan.Semua tu hanya boleh mamanjangkan hayat anak tuan sahaja."

"Apa yang kamu sedang kamu cakap sekarang ni?! Anak saya hanya berumur 20 tahun! Dia anak tunggal kami! Dia mempunyai masa depan yang cerah! Dia mempunyai seorang teman lelaki yang sangat mencintainya! Mereka bercadang nak berkahwin lima tahun kemudian! Dan sekarang apa yang kamu cakap? Hanya memanjangkan hayatnya? Tak adil langsung! Tak masuk akal langsung!"

"Tuan bertenang tuan. Pihak hospital akan mengaturkan rawatan yang terbaik untuk tuan,jangan tuan risau."

"Rawatan yang terbaik? Aku hanya nak balik badan anakku yang sihat! Aku..."

"Ayah..."

[Syaa yang telah sedar dari pengsan tadi berdiri di tepi pintu bilik dan mendengar segala=galanya. Air matanya mengalir...Alisyaa tidak berkata apa-apa. Dia hanya memeluk ibu dan ayahnya sekuat-kuat hati. Dia ingin mengingat bau dan suhu badan mereka dalam masa yang terhad ini.]

"Nak, betulkah kamu hendak buat begitu terhadap Faiz? Ayah rasa dia tidak akan berasa beban terhadap penyakit kamu. Dia cinta padamu!"

"Betul tu Syaa. Ibu pun rasa demikian. Dia pasti akan menjaga kamu dengan baik dan teliti. Jangan kamu risau,Syaa."

"Ayah,ibu, saya tahu sangat tentang semua tu. Saya yakin Faiz tidak akan meninggalkan Syaa walaupun Syaa sekarang keadaan macam ni. Tapi Syaa memang tak nak dan tak sanggup Faiz berkorban hidupnya semata-mata kerana penyakit Syaa.Syaa tak nak menyeretkan hidupnya. Biarlah Syaa mementingkan diri sendiri buat satu kali. Hanya satu kali."

"Baiklah.Syaa telahpun ada keputusan. Buatlah apa yang Syaa ingin. Ayah dan ibu sentiasa berada di sisi Syaa."

Terima kasih, ayah ibu.Syaa betul-betul bersyukur dengannya."


[Halaman rumah Alisyaa]


"Kim, kami betul-betul berterima kasih kepada kamu kerana sanggup menjaga Syaa tu. Kamu tahu kan dia nampaknya takda apa-apa selepas berpisah dengan Faiz. Tapi kami jelas benar dengan Syaa. Dia hanya tidak mahu kami berdua bimbang dengan keadaannya."

"Kata-kata begitu, janganlah pakcik makcik meluahkannya sesekali. Saya sepupu Syaa, dan kami rapat sejak dari kecil lagi. Syaa ada masalah sekarang, mestilah saya bantu. Saya su di membantunya."

"Lega rasanya kami mendengar semua ni."

[Hakim senyum mendengar kata-kata ayah dan ibu Alisyaa. Dia berasa gembira kerana Alisyaa sanggup menerima bantuannya]

***

[Hospital..Alisyaa sedang menerima suntikan daripada doktor. Hakim menemani Alisyaa di sisinya. ]



"Arghh, sakit! Iz, Syaa sangat sakit ni! Mana kamu?"



[Air mata mengalir keluar dari mata Alisyaa. Hakim yang melihat semua ni telah membuat satu keputusan di dalam hatinya.]

***

[Restoran C'est La Vie]

"Hai, Faiz.Gembira berjumpa dengan kamu lagi!"

"Hai. Kenapa kamu mengajak saya ke sini? Ada apa-apa yang kamu nak cakap dengan saya? Kalau tak ada hal penting saya nak pergi dulu."

"Sabar, Faiz. Saya tahu kamu tidak suka saya kerana kamu ingat saya telah merebut Syaa dari tangan kamu. semua tu salah faham, Faiz! Saya datang hari ini adalah untuk memberitahu kamu apa yang sebenarnya telah berlaku pada Alisyaa satu bulan yang lalu."

"Apa? Syaa telah berlaku apa-apakah? Kenapa Syaa tidak beritahu saya? Bila? Di mana?"

"Bertenang Faiz, bertenang. Saya akan menerangkannya pada kamu sekarang. Satubulan yang lalu..."



[Hakim memberitahu Faiz segala-galanya kepada Faiz.]



"Kenapa? Kenapa Mu memilih Syaa yang begitu baik menghidapi penyakit demikian?"



[Faiz mula menangis]



"Faiz,sekarang bukan masa untuk kamu menangis.Itulah sebab Syaa tidak mahu beritahu kamu semua ni. Dia tahu yang kamu akan begini selepas mendapat tahu semua ni. Apa yang perlu kamu buat pada masa ini ialah menemani Syaa menjalani hayat yang terakhirnya dengan gembira. Kamu tidak mempunyai masa untuk bersedih lagi di sini !!!"


[Faiz berhenti menangis dan membasuh muka di tandas selepas mendengar kata-kata Hakim]


"Saya akan bersemangat demi Syaa. Saya akan menjaga Syaa dengan sebaik-baiknya. Abang Kim saya berasa sangat berterima kasih kepada kamu kerana kamu sanggup memberitahu saya semua ini. Saya betul-betul bersyukur kerana Syaa mempunyai abang sepupu yang sebaik kamu."

"Semua kata-kata tu tak payah. Saya sudi membuat semua tu demi Syaa. Saya rela."

"Walau apapun tetap berterima kasih kepada kamu, Abang Kim."

"Baiklah,Faiz. Itu ajelah yang saya nak beritahu kepada kamu hari ini. Harap apa yang saya beritahu ini akan membantu kamu dengan Syaa."

"Mesti membantu, Abang Kim."


[Mereka pun beredar dari restoran tersebut selepas itu.]

***

[Rumah Syaa]



"Makcik biarlah saya bertemu dengan Syaa. Saya ada hal penting yang nak cakap dengan dia. Biarlah saya masuk!"

"Tak boleh!!! Syaa kan dah berpisah dengan kamu! Jangan kamu mengganggu anak saya lagi. Dia sekarang mempunyai kehidupannya yang sendiri ! Jangan kamu menceroboh kehidupannya lagi!"

"Makcik, saya dah tahu segala-galanya dari Abang Kim. Saya dah tahu segala-galanya!!! Biarlah saya yang menjaga Syaa selepas ini. Biarlah saya yang menanggung tanggungjawab ini! "



[Ibu Alisyaa mulai menangis.]



"Baiklah.kamu...kamu masuklah. Makcik sudi menyerahkan anak makcik kepada kamu."

"Terima kasih makcik."



[Faiz segera meluru masuk ke dalam bilik Syaa.]



"Siapa ni,bu? Fa...Faiz!!!! Kenapa kamu di sini? Bu, bu !!!!"

"Syaa, saya dah tahu segala-galanya. Kamu tidak perlu lagi menyembunyikan apa-apa daripada saya lagi. Alasan yang Syaa bagi untuk berpisah dengan saya semua tu tak benar!!! Bolehkah kita bersama semula lagi? Iz janji Iz akan menjaga kamu buat selama-lamanya! Berikanlah Iz peluang ini!"



[Ibu Syaa datang ke bilik Alisyaa selepas mendengar jeritannya]



"Betul tu, Syaa. Faiz...Faiz dah tahu segala-galanya. Biarlah dia menjaga kamu. Bu dan ayah tahu yang Syaa ni tak pernah melupakan Faiz walaupun satu saat selepas berpisah dengannya. Kami tahu jelas yang Syaa masih menyukai Faiz. Berikanlah dia peluang ini."



[Bercucuran air mata mula mengalir keluar dari mata Alisyaa. Faiz segera mengesat air mata Alisyaa.]



"Faiz!!! Sorry! Faiz! Syaa...Syaa tak berniat untuk menipu Iz. Syaa hanya tidak mahu membebankan Iz. Syaa tidak ingin memberi sebarang bebanan kepada orang yang paling Syaa cintai! Syaa tak sanggup!!!"

"Syaa,jangan Syaa fikir semua tu yang bukan-bukan! Syaa bukan beban bagi Iz. Iz rela menaggung semua tu demi Syaa!"


[Faiz dan Alisyaa memeluk dengan serapat-rapatnya.]

***

[Tiga bulan kemudian]



[Alisyaa duduk di atas kerusi roda]



"Bu,bu !!!! Syaa nak pergi tandas ni. Cepat!!!"



[Tiada orang yang menyahut Alisyaa kerana ibu Alisyaa telah pergi ke pasar dan ayahnya telah pergi bekerja]



"Bu !!!!"



[Alisyaa terkencing di atas kerusi roda dan mula menangis.]



"Saya memang tak berguna! Pergi tandas pun tak dapat! Kenapa ialah saya? Saya benci semua ni!"



[Faiz tiba pada waktu ini dan melihat semuanya. Dia tidak sempat menolong Alisyaa pada masa tersebut.]



"Syaa, Syaa jangan macam ni. Iz sedih melihat Syaa begini!"

"Pergi! Saya tidak mahu melihat kamu lagi ! Saya ni orang yang langsung tak berguna, hanya tahu membebankan orang lain sahaja! Saya tidak harus muncul di dunia ini!"



[Alisyaa mula memukul Faiz dan menyuruhnya pergi dari rumahnya.]



"Pergi! Cepat keluar dari rumah saya! Saya tidak ingin kamu melihat keadaan saya yang sebegini ! Syaa tak nak!!!"

"Syaa!! Saya tidak akan beredar selagi Syaa tidak membenarkan saya membersihkan badan Syaa!"

"Iz, jangan! Syaa...Syaa berasa segan!"

"Tak apa Syaa. Tak apa! Iz tidak mengira semua tu. Iz buat semua ni dengan sebuah hati yang tulus dan ikhlas tanpa mempunyai sebarang niat yang tidak baik. Biarlah Iz membantu Syaa. Marilah!"

"Iz....."



[Alisyaa dengan kemudiannya menghulurkan tangannya kepada Faiz.]

***

[Satu tahun kemudian.]



[Kubur Alisyaa]



"Syaa, Iz ni. Iz datang menjenguk Syaa lagi. Segalanya baikkah di situ? Iz di sini semuanya bagus-bagus belaka. Iz telah naik pangkat sebagai pengurus. Projek Iz juga berjalan dengan lancar. Minggu depan Iz akan pergi outstation di Riao selama satu bulan. Iz tak dapat datang menjenguk Syaa buat sementara waktu. Minta maaf, Syaa. Syaa tak akan marah pada Iz kan? Iz tahu yang Syaa ni orang yang baik hati. Minggu lepas, Iz telah...."






[Alisyaa telah meninggal dunia selepas sepuluh bulan. Penyakitnya menjadi teruk secara tiba-tiba. Sebarang rawatan dan ubat-ubatan langsung tidak memberi apa-apa kesan. Namun, Alisyaa "pergi" dengan keadaan yang tenang tanpa sebarang penderitaan. Senyuman terukir pada muka Alisyaa sewaktu dia meniggal dunia. Faiz pula menjalani kehidupannya dengan tabah selepas peninggalan Alisyaa. Akan tetapi, tidak mempunyai sebarang wanita di sisi Faiz kerana Faiz telah berjanji di dalam hati yang Alisyaalah yang satu-satunya dalam kehidupannya...]

Sekian

So, it's that all for my first malay short story. I don't think it is interesting ,touching or someelse because I think it's just an ordinary story. But...but it just a good and new experience for me as I can learn many from this. Anyway, I hope you guys will like my storu as well. Thanks for support !!!! Love you guys~ Muackssss! <3 <3 <3 !